20100723


aşk diye bir şey varmış benim lugatımda da.
hayal gücümün ürünü olmayan etiyle, kemiğiyle, kasıyla var olan bir adama aşık olabilirmişim meğersem.
bu güne kadar o olmadığından sevemememişim. o olsaymış her şey olurmuş.

ben bile inanamıyorum hala onun gerçek olup olmadığına. antidepresanların etkisi mi acaba diyorum. telefon çalmıyor da o karizmatik sesli adamla kendi hayal dünyamda mı konuşuyorum tereddütleri yaşıyorum.

ona sarıldığımda hepsi geçecek biliyorum. 'benim sevgilim' diyeceğim ruhumla, bedenimle.

ama zaman geçmiyor işte. gözlerine bakmayalı aylar olmuşcasına sızlıyor içim. nefes alamayacak gibi oluyorum ama nasıl oluyorsa alıyorum. onsuz nefes alabilmemi bile yadırgıyorum.

aşk işte...

neler oluyor bana hiç anlamıyorum ama içinde o olduğu için canımın acımasını bile seviyorum.

1 fikir fıtlatımında bulunulmuş:

D!mple Rock | 19 Ağustos 2010 03:42

Ruh ve zihin bedenden çekilene dek aşk olacak. Acıtsa bile olsun bence de, yakıyor yıkıyor görünse bile pek çok da yaralar sarıyor bu bir gerçek.