uzun zamandır bu kadar çok ağlamamıştım. kasıtlı olarak frenlemedim kendimi, kasıtlı olarak şükretmeyi düşünmedim neyim var bu kadar ağlayacak demedim koyuverdim gitti bu sefer. iyi geleceğini düşünüyorum ihtiyacım vardı.
gözlerim kan çanağı oldu. bi süre sonra gözyaşlarım yerine beynim akıyor gibi geldi sustum o zaman. başım zonkluyor aktı mı acaba gerçekten :/
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
0 fikir fıtlatımında bulunulmuş:
Yorum Gönder