içimdeki fay hattı!

insanları kırmaktan çekinirim, eğer benim için bi anlam ifade ediyorlarsa. hatalarını görmezden gelmeye çalışırım, yalan söylediklerinde he he der yemiş gibi yaparım. suratlarına çarpmam laf sokup nasıl kıvıracaklarını heyecanla çekirdek çitleyerek izlemem. o hazzı bilirim pek de severim ama frenlerim kendimi.
bazen hiç yapmadığım kadar çok sabrederim. yutarım. susarım. susarım... bana zarar verdiğini biliyorum ama karşımdakini kırmaktansa içime atarım niye yapıyorum bunları bilmiyorum insanlardan böylesine nefret ederken. eğer kendimi yıprattığıma deymiyorsa bir olur iki olur üçüncüde gözüm döner, çok pis patlarım. o ince çizgiyi öyle bir yırtarım ki... hiçbirşey umurumda da olmaz sikimden aşşaa kasım paşa o andan sonra...