düzensizliğin düzeni olacak adam

hayatım bir anda öyle bir düzensizleşti ki, gecem gündüzüm birbirine karıştı. yarım yamalak var olan ruh halim de buna paralel ivmeyle hareket ediyor. çok garip hissediyorum kendimi.
ne aynı ritmi tekrarlasın dursun istiyorum eskisi gibi, ne de ritim kaçırsın istiyorum hayatım. düzensiz hayat insanı değilim ben bunu farkettim bu garip yeni düzen içerisinde.

uzun bir süredir ruh halimi toparlama konusunda kendime bir faydam dokunmadığından başkalarından medet umuyorum hep. öyle yorgunum ki biri gelsin de bana çeki düzen versin diyorum. ne bileyim hayatıma onun dahil olmasıyla daha bir düzenli yaşamak zorunda olayım, giyinip kuşanmaktan, kendime bakmaktan zevk alır hale gelip şu paspal halimden kurtulayım, özünde sevdiğim bu hayattan daha bir parça daha zevk alayım istiyorum.

ama tabi ki herhangi biri olmamalı bu şahıs. herşeyimi anlatabilmeliyim mesela geçmişimi, geleceğimi, neyi niçin yaptığımı anlatabilmeliyim ve en önemlisi tüm bunları anlamalı. öyle akıllar vermeli ki ben bunu niye düşünemedim diye kendimden utanmalıyım bazen. bilmediğim bir sürü şey bilmeli mesela, ağzım açık dinleyebilmeliyim, yeni şeyler öğrenmeliyim ondan. sonuç olarak da tüm bu erdemleriyle gurur duymalıyım.

daha önce yaşamadığım bir sürü şeyi paylaşmalıyız beraber. akşam eve geldiğimde aşkla hatırlamalıyım her birini. yaptığı ufacık bir hareket, söylediği ufacık bir söz onu sevmemin ne kadar da yerinde bir iş olduğunu kanıtlar nitelikte olmalı bana.

olmalı da olmalı işte.
'ben' ve uçuk kriterleri...
benimle başım epey bir dertte bu aralar!