yaşlı konak

misafirler oldu kalbimde
hep kalacakmış hiç gitmeyecekmiş gibi davrandı her biri
tasını tarağını toplayıp geldiler, yerleştiler
bir sonun olduğunu bilemediler

hep o kapısı kapalı odayı merak ettiler
zorladılar, denediler giremediler bir türlü
bu sebeple tam bir ev sahibi gibi davranamadı hiç biri
gün geldi geldikleri gibi apar topar gittiler

sıcacık evimin büyüsüne kapılıp dönemek istedi bir çoğu
ama bilmiyorlardı ki onlar gittikten sonra
kapısı kapalı odayı ardına kadar açtığımı
almadım içeri bu sebeple, isteyip de giremediler

giderken her şeyi aldılar da bir aşklarını bıraktılar
işte buna anlam veremedim o zaman
ama anlıyorum artık aldıkları emaneti geri bıraktılar
onlara ait olmayan aşkların iadesi idi bende kalanlar

bir süre önce açtım o odanın kapısını, bomboştu
yüreğimi dolduran o eski deniz kokulu aşk artık yoktu
tüm beklemiş aşkların tozunu alıp, havalandırdım kalbimi
umut kokan kalbimle bir süre bekledim sahibi
ama beklenen ev sahibi evin yolunu unuttu

NOT: bu fotoğraf öyle ısıttı içimi, öyle farklı duygular hissettirdi ki bana... yazıyla pek ilintili olmasa da paylaşma gereği duydum sizlerle.

gecenin bir vakti sokağın ortasında, yerler ıslakken, çömelip öpüşmeleri her iki taraftan da şiddetle 'yalnızca sen varsın' mesajı almama sebep oldu. çocuğun öperken kızın yüzünü avuçlarının arasına alması ne denli büyük sevdiğini kanıtlar gibi olmuş. o yoğunluğu soluyup kalbime bile çektim.
işte bana böyle hissettirdi bu fotoğraf sizi bilemem dostlar...