lanet!

memleketimdeyim, evimdeyim, hayatta en çok değer verdiğim iki insanın annemin ve babamın yanındayım. istanbulu sevdiğim gibi böylesine hasret kaldığımda burada olmayı da seviyorum. buradaki arkadaşlarımla dostlarımla vakit geçirmek de, eskiyi yad etmek de bambaşka...
kar da geldi peşimsıra. bu yıl bana karşı farkılı hissiyatları var sanırım ki ardımdan ayrılmıyor. olsun nasılsa ben de onu seviyorum.
kedimi almadılar uçağa kimliği olmadığından. tamamen benim hatam. daha 4 aylık olduğundan pire ilacı dışında başka bir tıbbi müdehaleye maruz kalmadı dolayısı ile de kimliği yok. ama benim hatam işte. o kadar yol götürdüm o soğukta, çok korktu. çok korktu. benimle gelmesine izin vermediler. ağladım ben de. ağlayamıyordum ya hani. meğer gerçekten değer verdiğim biri ile ilgili ciddi bir travma yaşarsam ağlayabiliyormuşum. bunu tecrübe ettim.
bıraktım güzel kızımı emanete iki gözüm iki çeşme, mervem sağolsun aradım geldi aldı. cici annesi nasılsa, gözüm arkada değil ama çok özlüyorum. şimdiden çok özlüyorum.
yolculuğum çok korkunçtu. kendimi ölüme hiç bu kadar yakın hissetmedim sanırım. uçak türbülanstan hiç çıkmadı sürekli bir sarsıntı, hava boşluğu. 45 dakika boyunca ne zaman düşücez diye bekledim. kitap okudum kendimi sakin tutmak için ama hiç bişey anlamadım okuduğumdan. zaten sırtımda uzun boylu genç bir adamın dizi ile beraber seyahat ettim.
böyle şey oluyor ya hava boşluğuna girince hop diye bir anda aşağıya düşüyor uçak öyle oluyor sürekli ve o düşme bitmiyor da. zaten uçağım yarım saat rötarlı kalktı, havada yaşanılan bu adrenalin dolu dakikalar sebebiyle geç de indi hava alanına 20dkk civarı.
annemcimlere kavuştum arabaya atladım eve dönüyoruz otobanda önümüzde bir kamyon var bir yandan da mervemle telefonda konuşuyorum 'güm!' diye tekeri patladı kamyonun biraz yalpaladı böyle kenara çekti sonra hemen.

üzerimde lanet var kanımca. öyle yorumluyorum artık!

bu arada türk havayollarının kargo bölümü çalışanları buradan size sesleniyorum; rahat bırakın artık bavullarımı. her seyahat sonunda orası burası kırık vaziyette bulmak istemiyorum onları. her geldiğimde yeni bavulla dönüyorum. ayıp oluyor!