Ben -2-

Evde yaşanılanlardan bahsetmekten pek hazetmediğime karar verdim. trajikomik olaylara hep kıl olmuşumdur zaten. daha bir özetleyeyim ben iyisimi :)
Sınav zamanı geldi çattı yeditepede endüstriyel tasarımı ışıkta moda tasarımını kazandım lakin burs kazanma korkusuyla burs sınavlarına teşrif etmedim, gezdim gördüm ve özel okulda okumanın bana göre bir iş olmadığına karar verdim. Mimar sinanda 1buçuk aylık bir eğitimle barajı geçtim hatta endüstriyel tasarımda yedeklerdeydim tabi 134.olunca sıra gelmiyor insana eheh :D kuyruğu kısıp döndük ıspartaya. fakat benim anlayışlı annem ve babam istanbulda kursa devam etmem hususunda hemfikir oldular (çok şanslı olduğuma inandığım nadir anlardandı!) ve salyasümük ağlayaraktan doğumgünümün ertesi günü olan 28ekim akşamı düştüm yollara. Koskoca istanbulda bir ben! Memleketimdeki yakın çevremdekilerin hiç mi biri kazanmaz istanbulu yaa izmir ankara hep. Ne yapalım idealist olmanın böyle eziyetleri (:D)oluyor gelecekte sevdiğim işi yapmak için koskoca 1 yıl sırtlayacağım istanbulu bir başıma... :/ (hayatımın en anlatılır anısı olan KURBAN konserinden tabii ki bahsedeceğim, ama ilerleyen yazılarımda :) )