üstüme öldü

Çooooook yorucu bir yolculuktu. Sevmiyorum otobüs yolculuklarını! Yanımda oturan otuz yaşlarındaki bayan üstümde uyudu! (elma kokulu şampuanlardan hiç haz etmiyorum artık) Arada ayılıyor kendini toparlıyor sonra tekrar kafası omzuma düşüyor, hiç hoş değildi! Hatta bir ara tam dalmak üzereyken küt diye indi kafası omzuma 'ha fiktir üstüme öldü kadın' dedim içimden çünkü kafa atarcasına bir hareketti. kıpırdandım biraz uyanmıyor, bekledim bekledim bekledim kadın kıpırdamıyor psikolojik olarak da kadının soğuduğunu falan hissetmeye başladım (ahahah :D) dedim 'bi kalk ayağa kadın koltuğa düşerse muavini çağırırsın' mantomu toplamak istercesine hafif kalktım koltuktan uyandı. Halbuki ben öldüğüne inandırmıştım kendimi hatta neredeyse üzülecektim niye ölmedi şimdi bu adrenalin olacaktı bana da diye.
Otobüsün şoförü de dayıydı! 12 numaralı koltukta oturduğumdan konuşmalarını çok net duyuyordum eğlence oldu onlar biraz. Yanlız nasıl olur da yolu bilemez onu anlamış değilim yanlış yola girdi sonra geri geri çıktı ilginçti. Hatta bir ara muavine çemkirdi saatlerdir uyuyorsun yorgunsan çıkmayacaksın tarzında laflar etti. Ama haklıydı muavin de yol boyunca uyudu.
Sonuç olarak evimdeyim artık. Annem beni görür görmez ağlamaya başladı zaten. Napıyorsun dedim yaa geldiğime mi ağlıyorsun eheh. Çok yorgunum, uykum var...