ölmek ve ben pislik

geçen yıl istanbula geldiğimde atölyede tanışmıştık. biraz fazla sıcaktı. bebeyim yavrum falan diye hitab ediyordu. itmişti beni bu alışkanlığı. ama aklından başka bişey geçtiği için yapmıyordu. sevgisinden samimiyetinden ve iyi niyetinden yapıyordu. başlarda kızdım öyle hitab etme bana hoşlanmıyorum dedim ama tanıdıkça sesim çıkmaz oldu.
geçen pazartesi ışık sınavı çıkışı görüştük. kuzum dedi sarıldı bana. az da olsa huylandım yine. lafladık biraz.
mimar sinanın gelenekselini kazanmıştı o geçen yıl o yüzden gelmiyordu kursa. ama geçen yazdan beri çok muhabbeti döndü. bu sürekli sporcu atleti giyiyordu. uzun boylu yapılı hatta etine dolgun bir çocuktu. kıllıylıda. bakamıyorduk o haline. niye yaptığını sorguluyorduk kendi kendimizeyken. hatta abartıp koca yıl geyiğini yaptık. atlet de atlet diye.
pazar günü ölmüş. bana söylememişler pazartesi sınavım çarşamba mülakatım var diye! dün gece dan diye öğrendim. inanamadım uzun bir süre. dondum kaldım. ne yapacağımı bilemedim. facebookuna yazmış tüm arkadaşları. tepki gösteremez halde okudum. bir yarım saat sonra ağladım. hem de çok fena.
boğulmuş.
ceset gibiydim bugün. uyuyamadığım için gözlerimin altı çökük makyaj yok. hakan'ın kardeşi gibiydi hele. belli etmemeye çalışıyorum onun yanında son derece de başarısız oluyorum falan. çok dirayetliydi ama hakan. onun da yüzü gözü şişti ama gülebiliyordu yine de.
kendimi ilk defa tam bir pislik gibi hissettim. o çocuk arkamdan tek bir kötü söz söylememiştir. adım gibi eminim. ama koca yıl onun geyiğini yaptık güldük biz. bundan sonra kesinlikle yapmayacağım şey. ne kadar bariz kusuru olursa olsun bana hiçbir zararı olmayan insanların arkasından böyle konuşmayacağım.
eskiden hiç yapmazdım. lisede çok şaşırmıştım hatta. yakın arkadaşım dediğim insanlar bana yönelik espri yapıldığında gülüyorlardı. bir kaçında sinirlendim. sonra ben de öğrendim oyunun kurallarını. insanların birbirini ezerek egolarını tatmin etme isteği! korkunç. bir daha olmayacak. bu şekilde tecrübe etmem gerekmiyordu hareketimin yanlışlığını.

beni affet ibo söyleyemedim ama çok iyi bir insandın. seni seviyorum...

ayrıca 3.defa tecrübe ettim ki ölümü algılayamıyorum. sanırım beynimin kısmen yetersiz olduğunu kabul etmeliyim artık.
başka bir yerde aynı bedende yaşıyormuş gibi geliyor. sadece irtibatı koparmışız istesem de konuşamazmışım gibi. ne bileyim afrikada bir kabilenin bir üyesi olmuş mesela...

böyle zamansız ölünmemeli. lütfen. çok ağır oluyor!