20100216

pişmanlık


yaptığı hiç bir şeyden pişman olmayan tek insan ben miyim?

'senin yüzünden' dediğim çok olmuştur kendime. suçu hep kendimde ararım doğrudur ama bir kere olsun pişman olmam.

birini kırarsam üzersem üzülürüm. belki çok üzülürüm ama yine de pişman olmam. daha beni pişmanlığa sürükleyecek tek bir insan tanımadığımdan mıdır acaba?

'ulen bu adama da bu yapılır mı be! hıyar mısın kızım.' demişliğim yoktur kendime çünkü o adamların çoğuna tüm o 'bu'lar yapılabilir. çünkü o 'bu'ların allahını başkalarına yapmıştır ki ben öyle çok ağır 'bu'lar da yapmam zaten. en azından şiddetli bir şekilde canımı yakacak kadar aptal olmayanlara yapmam. o aptal olanlar da şerrime katlanmaya mahkum artık. başa gelen çekilir.

kendimi pek bir sevmeme rağmen en büyük korkularımın başında birini incitmek gelir. bu konuda çok hassasım. sevdiğim insanlar bazen son derece patavatsız olabiliyorlar. dan dun konuşup lafları savurabiliyorlar nereye gideceğini, ucunun kime dokunacağını düşünmeden. bir başkası söylese çok pis bozup, ters yüz edebileceğim şiddette şeyler çıksa dahi ağızlarından yutuyorum. (yutuyorum derken unutuyorum demiyorum ama tabi) muhtemelen bu tavrım da yine kendimi 'fazla' sevmem kaynaklı. şöyle ki 'insandır yapar' felsefesi temel felsefelerimden başlıcaları arasında.
beni gidi pis akrep burcu kadını yahu!
akrep burcunun kinci özelliğini zerre kadar barındırmam. fakat gel gör ki 'marul'un adını unutup 10 dakika anneme tarif etmek için kendini parçalayan ben, beni inciten tek bir hadiseyi unutmuyorum.

van münit!

ben nereye geldim böyle yaa? pişmanlıktan bahsedecektim ben.
teyyy...

heh işte pişman olmam dostum ben. hayatımda verdiğim hiç bir karardan, hiç bir tavır ve davranışımdan, hal ve hareketimden insanı pişman edebilme olasılığı olan eylemlerin hiç birinden pişman olmadım. yukarıda da bahsettiğim gibi 'insandır yapar' felsefeme sadık kalarak 'kabahatin çoğu bende tabi'cilik yapar, kendimi suçlu bulur yargılar ve cezalandırmak yerine feyz alırım.

beni pişman edebilme potansiyeline sahip biri çıksa da karşıma, pişman olacağım hiç bir şey yapmasam istiyorum.

yukarıda konuyu zaten bulamaç kıvamına getirmişken ve hazır aklıma gelmişken serzenişte bulunuvereyim ben şuracıkda hemen;
bak tanrım;
özgüvenimi yitirdiğimi düşünerek atıyorsan önüme bu adamları hacet yok. tamam muhtemelen gönlüm olsun diye yapıyorsun daaa böyle hiç olmuyor.
sen beni şu sıralar pek can kulağıyla dinlemiyorsun ondan oluyor hep bunlar.

2 fikir fıtlatımında bulunulmuş:

alice in prague | 17 Şubat 2010 12:52

dün arkadaşımla konuşuyoduk da bende aynısını söyledim hiç pişman olmuyorum yaptıklarımdan.çünkü bana çok saçma geliyo.tamam bi eşeklik ettiysem eğer onu telafi etmeye bakarım ya da keyfini çıkarırım.öyle değil mi yani?

ben | 17 Şubat 2010 15:03

sonuçta kendi kararı oluyor insanın her ne yaptı ne söyledi ise. iyi de olsa kötü de olsa ben kararlarımı, fikirlerimi ve tavırlarımı seviyorum. hata ise ders çıkarırım fakat 'vaaahh tühh keşke yapmasaydım, keşke öyle söylemeseydim' demem.
demem kardeşim.
haklısın işte bu yüzden saçma :)